De visarend met tijd en boterhammen.

Iets meer dan een week geleden sijpelden de eerste geruchten binnen: de majestueuze visarend was opnieuw gezien rond de Donk in Berlare.

Door omstandigheden kon ik toen niet meteen vertrekken, maar gisterenavond kreeg ik eindelijk de kans om zelf op zoek te gaan naar deze indrukwekkende roofvogel.

Nog maar net aangekomen liep ik een andere liefhebber tegen het lijf. We namen elk een strategische positie in langs de Nieuwdonk, de ogen strak op de hemel gericht, hopend op die ene onvergetelijke ontmoeting.

Na een halfuur stilte kwam mijn collega plots aangesneld. Hij had de visarend zien jagen boven de Donk! We kamden de omgeving uit maar de vogel leek in het niets opgelost.

Onze zoektocht bracht ons uiteindelijk bij een vijver aan de ingang van Nieuwdonk, waar al een fotograaf geduldig stond te wachten. En jawel, even later streek de visarend neer in een populier, waar zijn vertrouwde rustplaats was.

De tijd tikte voorbij, de lucht kleurde langzaam donkerder. Mijn collega verdween met knorrende maag en ook de fotograaf moest afhaken want moeder had viskes gebakken. Grappend zeiden we nog: “Alleen de échte blijven wachten.”

Ik bleef. Vastberaden want ik had tijd en boterhammen mee.

En mijn geduld werd beloond. Plots verhief de visarend zich, spreidde zijn machtige vleugels en vloog recht over mijn hoofd heen. Een magisch moment dat ik wist vast te leggen op bijhorend beeld.

Even later zag ik hem opnieuw, dit keer hoog boven de Nieuwdonk. In elke poot klemde hij een zilver glinsterende vis, zijn buit van de avond. Een spectaculair gezicht dat ik meteen deelde op waarnemingen.be

Tekst en fotografie : Koenraad De Mol.