Een kader voor de wereld maar niet voor de natuur.
Een kader in een kader, zo probeer ik de wereld te vatten. Maar de natuur laat zich niet temmen. Ze weigert elke vorm van opsluiting en verandert, soms haast onmerkbaar, elke dag opnieuw. Ze groeit
Waar bladeren vallen en namen vervagen.
Herfstkleuren en kerkhoven, een combinatie die zelden haar mysterieuze aantrekkingskracht verliest.In de Argonne is de keuze overweldigend: overal stille rustplaatsen, elk met zijn eigen karakter en charme. Sommige liggen verscholen tussen oude bomen, waar het
De kunst van het loslaten.
De zon zakt langzaam achter de bomen en dooft de dag met een laatste gouden gloed. Boven het meer drijven wolkenslierten in tinten van blauw en grijs, terwijl de hemel zich vult met zachte overgangen
Tussen riet en reflectie : ontmoeting met de beverrat.
In Frankrijk heb ik een bijzondere gewoonte, zodra ik in de buurt van water ben, speur ik naar de beverrat of zoals de Fransen hem noemen, “le ragondin”. Het klinkt misschien niet direct als een
Verstilling in de nevel.
Die ochtend ademde iets bijzonders.Tussen de nevelslierten hing een zachte stilte, alsof de wereld even haar adem inhield. Mijn gedachten dreven mee op dat stille ritme, mijmeringen die vervaagden in het licht van de opkomende
De beloning lonkt…
Hij werkt er al maanden aan, met een bijna bewonderenswaardige volharding, maar nu lijkt het erop dat de bever eindelijk zijn doel zal bereiken. De boom waar hij aan knaagt, is een reus: dik, stevig
Het pad van stilte en snuiten.
Ergens diep in het bos, langs een landweg, ligt een plek, die regelmatig bezaaid is met maïskorrels om everzwijnen te lokken. Of dat verantwoord is, laat ik in het midden. Wat wel zeker is, die
Het schoonste pad van den Donk.
De eerste zonnestralen priemen behoedzaam door het bladerdak, alsof ze hun weg op de tast zoeken.Een warme gloed glijdt over het bos en wekt het langzaam tot leven.De herfst is aan het werk, een stille
Wanneer de zon zakt en de dassen ontwaken.
Een warme lenteavond in mei, te warm voor de tijd van het jaar, lokt mij naar de dassenburcht in het bos, in de buurt van mijn woning.De muggen in de Franse Ardennen zijn berucht, ze
Dans van de dageraad.
In hun dans ontwaakt de liefde zacht,een kostbaar geschenk,zo puur en onverwacht. Met gebaren vol toewijding,teder en klein,weven zij gouden draden tot één helende lijn. Hun beweging stroomt,zo sierlijk, zo klaar,ze vinden elkaar als een
