Mode op het water.
Daar dreef hij dan: de kuifeend, zelfverklaard topmodel van de vijver. Met zijn glanzende zwarte kuif die fier krulde alsof hij rechtstreeks uit een kapsalon was gewaggeld. “Ligt mijn kuif goed?” vroeg hij aan zijn
Het Schippershuis en de regenboog: pose nummer 742.
Het Schippershuizeke, dat kleine maar trotse gebouwtje aan het water, stond daar alweer als een oude filmster die geen genoeg kreeg van de camera. Ochtendgloren? Klik. Avondrood? Klik. Mist die zo dik is dat je
Het pad tussen regen en licht.
Ik stond stil en genoot van het moment. De regen viel zacht, als een gordijn van zilveren draden die de wereld omhulden. Voor me lag het licht, achter me de regenboog die het donker met
Een hapje zomerlicht.
In de laatste stralen van een zachte zomerzon trippelde de haas door de weide alsof hij op inspectie was. Terwijl hij rondneusde tussen de duizenden grassprieten, viel zijn oog plots op dat ene halmpje. De
De blauwe reiger.
Daar stond je, aan de waterkant. Je ogen priemend naar het rimpelende water, zoekend naar die ene beweging.Elk spiertje in je lichaam gespannen,elk zintuig scherpgesteld.Als een boog die op het punt staat los te laten,
De witte kwik.
Op het Schippershuis,hoog boven de grond,huppelt een witte kwikstaartdartel in het rond. Op de dakpannen danst hij vol zwier,zijn pootjes licht als veertjes,zo gracieus en fier. Over de rand van de dakgoot tuurt hij rond.Op
De laatste ode aan de teunisbloem
Terwijl de wereld nog sliep en de nevels als sluiers over de velden lagen ging ik deze ochtend nog eens met de fiets op pad in de Damvallei. Op een bepaald moment kwam ik een
Als glas, zo broos en teer.
Fragiel hangend.Intens verlangendnaar de eerste stralen. Een streepje zon.De dag is nog prilmaar een beetje warmtemaakt een wereld van verschil.
Herinneringsklaproos.
Blaadjes zacht als zijde.Zo teer.Zo broos.De ranke stengel.Fier rechtopmaar buigzaam de wind trotserend.Even maar in bloei.Kort maar intens.Zo puur,met zoveel vuur.Zoals ze plots verscheen,gaat ze even snel weer ergens heen. Misschien wel naar een zieltje
De prima ballerina van de natuur.
Terwijl ik met mijn fiets over een brugje reed nabij de ingang van het natuurgebied Bourgoyen-Ossemeersen, viel mijn oog op een grote zilverreiger iets verderop in de sloot. Ik plaatste mijn fiets aan de kant,
