De zomer heeft afscheid genomen.
Nog één keer heft de zonnebloem trots haar hoofd op, zoekend naar de laatste stralen van de zon die zachtjes wegzakt aan de horizon. De bladeren kleuren goud, koper en rood, een laatste fonkeling voor ze dansend neerdwarrelen in het stille licht van de herfst.
De lucht wordt frisser, het daglicht zachter. Ons lichaam voelt de verandering, hunkerend naar warmte.
In gedachten ruik ik de geur van hutsepot, die mijn moeder bereidde en een nacht liet staan. Ik proef smeuïge zurkelplets met worst, smaken die herinneringen oproepen aan vroeger en aan mijn vader die de zurkel uit de hooilanden plukte.
De herfst nodigt uit tot stilstaan. Tot vertragen in een wereld die soms te snel voorbij raast.
Want voor je het weet, glipt de tijd door je vingers als zand in de wind.
Dus pluk een blad dat verkleurd is door de tijd en pluk de dag, zolang hij nog glanst.
