Een kader voor de wereld maar niet voor de natuur.
Een kader in een kader, zo probeer ik de wereld te vatten. Maar de natuur laat zich niet temmen. Ze weigert elke vorm van opsluiting en verandert, soms haast onmerkbaar, elke dag opnieuw. Ze groeit
Waar bladeren vallen en namen vervagen.
Herfstkleuren en kerkhoven, een combinatie die zelden haar mysterieuze aantrekkingskracht verliest.In de Argonne is de keuze overweldigend: overal stille rustplaatsen, elk met zijn eigen karakter en charme. Sommige liggen verscholen tussen oude bomen, waar het
Waar de zonnebloem buigt en de herfst begint
De zomer heeft afscheid genomen.Nog één keer heft de zonnebloem trots haar hoofd op, zoekend naar de laatste stralen van de zon die zachtjes wegzakt aan de horizon. De bladeren kleuren goud, koper en rood,
Verstilling in de nevel.
Die ochtend ademde iets bijzonders.Tussen de nevelslierten hing een zachte stilte, alsof de wereld even haar adem inhield. Mijn gedachten dreven mee op dat stille ritme, mijmeringen die vervaagden in het licht van de opkomende
Het pad van stilte en snuiten.
Ergens diep in het bos, langs een landweg, ligt een plek, die regelmatig bezaaid is met maïskorrels om everzwijnen te lokken. Of dat verantwoord is, laat ik in het midden. Wat wel zeker is, die
Het schoonste pad van den Donk.
De eerste zonnestralen priemen behoedzaam door het bladerdak, alsof ze hun weg op de tast zoeken.Een warme gloed glijdt over het bos en wekt het langzaam tot leven.De herfst is aan het werk, een stille
Dans van de dageraad.
In hun dans ontwaakt de liefde zacht,een kostbaar geschenk,zo puur en onverwacht. Met gebaren vol toewijding,teder en klein,weven zij gouden draden tot één helende lijn. Hun beweging stroomt,zo sierlijk, zo klaar,ze vinden elkaar als een
De schoonheid van een vleugelritueel.
Aan de rand van het Donkmeer, waar het water stil glinsterde en de oever bijna volledig werd opgeslokt door groen, stond een kleine zilverreiger. Tussen de bladeren brak het zonlicht in zachte vlekken door, als
De avond dat de hemel vloeibaar goud schilderde.
Alsof de hemel die dag haar laatste penseelstreken had bewaard voor een grandioos slotakkoord. Boven Gent en Destelbergen ontvouwde zich gisterenavond een zonsondergang die met geen enkele andere te vergelijken viel. Het licht scheen niet
