Mode op het water.
Daar dreef hij dan: de kuifeend, zelfverklaard topmodel van de vijver. Met zijn glanzende zwarte kuif die fier krulde alsof hij rechtstreeks uit een kapsalon was gewaggeld. “Ligt mijn kuif goed?” vroeg hij aan zijn
Het Schippershuis en de regenboog: pose nummer 742.
Het Schippershuizeke, dat kleine maar trotse gebouwtje aan het water, stond daar alweer als een oude filmster die geen genoeg kreeg van de camera. Ochtendgloren? Klik. Avondrood? Klik. Mist die zo dik is dat je
De kleur van vertraging.
De avond strijkt langzaam neer en ik vind mezelf opnieuw terug aan het water.De hemel kleurt mee met de vallende dag. Zachte tinten die in elkaar overvloeien, alsof de tijd zelf even vertraagt.Hier, op deze
Iedereen praat over Ricky, de ijsvogel die alles vangt.
Op een frisse ochtend in het Reinaertpark gebeurde er iets bijzonders. Terwijl de eenden nog ronddobberden en de meerkoeten rondstruinden, vloog er plots een blauwe flits door de lucht. De dieren keken verbaasd omhoog. “Wat
De zoektocht naar de maan.
Net als zovelen trok ik er gisteren op uit, met statief, fototoestel en nieuwsgierige blik, op zoek naar dat ene magische moment, de maan die langzaam in de schaduw van de aarde zou verdwijnen. Aanvankelijk
Het pad tussen regen en licht.
Ik stond stil en genoot van het moment. De regen viel zacht, als een gordijn van zilveren draden die de wereld omhulden. Voor me lag het licht, achter me de regenboog die het donker met
De blauwe reiger.
Daar stond je, aan de waterkant. Je ogen priemend naar het rimpelende water, zoekend naar die ene beweging.Elk spiertje in je lichaam gespannen,elk zintuig scherpgesteld.Als een boog die op het punt staat los te laten,
De laatste ode aan de teunisbloem
Terwijl de wereld nog sliep en de nevels als sluiers over de velden lagen ging ik deze ochtend nog eens met de fiets op pad in de Damvallei. Op een bepaald moment kwam ik een
Als glas, zo broos en teer.
Fragiel hangend.Intens verlangendnaar de eerste stralen. Een streepje zon.De dag is nog prilmaar een beetje warmtemaakt een wereld van verschil.
Herinneringsklaproos.
Blaadjes zacht als zijde.Zo teer.Zo broos.De ranke stengel.Fier rechtopmaar buigzaam de wind trotserend.Even maar in bloei.Kort maar intens.Zo puur,met zoveel vuur.Zoals ze plots verscheen,gaat ze even snel weer ergens heen. Misschien wel naar een zieltje
