De kunst van het loslaten.
De zon zakt langzaam achter de bomen en dooft de dag met een laatste gouden gloed. Boven het meer drijven wolkenslierten in tinten van blauw en grijs, terwijl de hemel zich vult met zachte overgangen
Waar de zonnebloem buigt en de herfst begint
De zomer heeft afscheid genomen.Nog één keer heft de zonnebloem trots haar hoofd op, zoekend naar de laatste stralen van de zon die zachtjes wegzakt aan de horizon. De bladeren kleuren goud, koper en rood,
Tussen riet en reflectie : ontmoeting met de beverrat.
In Frankrijk heb ik een bijzondere gewoonte, zodra ik in de buurt van water ben, speur ik naar de beverrat of zoals de Fransen hem noemen, “le ragondin”. Het klinkt misschien niet direct als een
Verstilling in de nevel.
Die ochtend ademde iets bijzonders.Tussen de nevelslierten hing een zachte stilte, alsof de wereld even haar adem inhield. Mijn gedachten dreven mee op dat stille ritme, mijmeringen die vervaagden in het licht van de opkomende
De beloning lonkt…
Hij werkt er al maanden aan, met een bijna bewonderenswaardige volharding, maar nu lijkt het erop dat de bever eindelijk zijn doel zal bereiken. De boom waar hij aan knaagt, is een reus: dik, stevig
Het pad van stilte en snuiten.
Ergens diep in het bos, langs een landweg, ligt een plek, die regelmatig bezaaid is met maïskorrels om everzwijnen te lokken. Of dat verantwoord is, laat ik in het midden. Wat wel zeker is, die
Wanneer de zon zakt en de dassen ontwaken.
Een warme lenteavond in mei, te warm voor de tijd van het jaar, lokt mij naar de dassenburcht in het bos, in de buurt van mijn woning.De muggen in de Franse Ardennen zijn berucht, ze
De kracht van rituelen in de stad.
Heel toevallig fietste ik voorbij het Coyendanspark in Gent toen mijn oog viel op een aankondiging: binnenkort zou er iets bijzonders plaatsvinden. Nieuwsgierig zocht ik het later op en ontdekte dat NTGent, ter ere van
Schaduw, stilte en spel.
Uit de schaduw van het bos stapten ze tevoorschijn: de moeder en haar kalfjes. Voorzichtig, behoedzaam, alsof elke stap een geheim verraadde. Haar oren draaiden, haar ogen gleden onrustig over het veld. De kalfjes, enkele
De schoonheid van een vleugelritueel.
Aan de rand van het Donkmeer, waar het water stil glinsterde en de oever bijna volledig werd opgeslokt door groen, stond een kleine zilverreiger. Tussen de bladeren brak het zonlicht in zachte vlekken door, als
