De kunst van het loslaten.
De zon zakt langzaam achter de bomen en dooft de dag met een laatste gouden gloed. Boven het meer drijven wolkenslierten in tinten van blauw en grijs, terwijl de hemel zich vult met zachte overgangen
Dans van de dageraad.
In hun dans ontwaakt de liefde zacht,een kostbaar geschenk,zo puur en onverwacht. Met gebaren vol toewijding,teder en klein,weven zij gouden draden tot één helende lijn. Hun beweging stroomt,zo sierlijk, zo klaar,ze vinden elkaar als een
De schoonheid van een vleugelritueel.
Aan de rand van het Donkmeer, waar het water stil glinsterde en de oever bijna volledig werd opgeslokt door groen, stond een kleine zilverreiger. Tussen de bladeren brak het zonlicht in zachte vlekken door, als
De visarend met tijd en boterhammen.
Iets meer dan een week geleden sijpelden de eerste geruchten binnen: de majestueuze visarend was opnieuw gezien rond de Donk in Berlare. Door omstandigheden kon ik toen niet meteen vertrekken, maar gisterenavond kreeg ik eindelijk
De betoverende wereld van de kraanvogels: tussen migratie en overwintering.
Tot een paar jaar geleden had ik nauwelijks een kraanvogel gezien of gehoord. Slechts één keer, diep in de Ardennen, trok een groepje van een twintigtal vogels toevallig voorbij. Ik hoorde al van ver hun
Iedereen praat over Ricky, de ijsvogel die alles vangt.
Op een frisse ochtend in het Reinaertpark gebeurde er iets bijzonders. Terwijl de eenden nog ronddobberden en de meerkoeten rondstruinden, vloog er plots een blauwe flits door de lucht. De dieren keken verbaasd omhoog. “Wat
De zoektocht naar de maan.
Net als zovelen trok ik er gisteren op uit, met statief, fototoestel en nieuwsgierige blik, op zoek naar dat ene magische moment, de maan die langzaam in de schaduw van de aarde zou verdwijnen. Aanvankelijk
De blauwe reiger.
Daar stond je, aan de waterkant. Je ogen priemend naar het rimpelende water, zoekend naar die ene beweging.Elk spiertje in je lichaam gespannen,elk zintuig scherpgesteld.Als een boog die op het punt staat los te laten,
De witte kwik.
Op het Schippershuis,hoog boven de grond,huppelt een witte kwikstaartdartel in het rond. Op de dakpannen danst hij vol zwier,zijn pootjes licht als veertjes,zo gracieus en fier. Over de rand van de dakgoot tuurt hij rond.Op
De laatste ode aan de teunisbloem
Terwijl de wereld nog sliep en de nevels als sluiers over de velden lagen ging ik deze ochtend nog eens met de fiets op pad in de Damvallei. Op een bepaald moment kwam ik een
