Herfstkleuren en kerkhoven, een combinatie die zelden haar mysterieuze aantrekkingskracht verliest.
In de Argonne is de keuze overweldigend: overal stille rustplaatsen, elk met zijn eigen karakter en charme.
Sommige liggen verscholen tussen oude bomen, waar het blad in vurige tinten rood en goud naar beneden dwarrelt.
Andere worden bewaakt door een verweerde kapel of een bescheiden kerk, die de tijd met waardigheid heeft doorstaan.
De graven zelf vertellen verhalen zonder woorden. De steen is verweerd, de letters soms bijna uitgewist, maar het tapijt van mossen en korstmossen dat zich over hen uitstrekt, geeft ze een nieuw leven, zacht, groen en oneindig geduldig.
Ik wandel er graag rond, laat de stilte op me inwerken.
Het licht speelt tussen de takken, verschuift van minuut tot minuut, en vanuit elke hoek toont het kerkhof zich anders, soms melancholisch, soms bijna vredig mooi.
🧡💛💚