Het leek wel alsof je gewoon wat aan het snoezelen was maar in werkelijkheid was je scherp en gefocust.
Gecamoufleerd tussen het goudgele zomergras zat je op een paaltje.
Af en toe keek je eens rechts, dan weer naar links, als een soort uil-achtige yoga-instructeur die zijn nek stretches doet.
Met een aandachtige houding luisterde je naar het geritsel om je heen.
Je gele ogen straalden van opwinding toen je plotseling naar beneden vloog, gericht op je prooi.
Je hongerige jongen wachtten in hun veilige schuilplek in de tronk.
Het was fascinerend om je zo bezig te zien, zo vol toewijding aan je taak.
Dank je wel voor deze bijzondere ervaring, jij lieve maar soms ook humeurige, kleine steenuil.
Tekst en fotografie : Koenraad De Mol.
Mooi mooi!