Ergens diep in het bos, langs een landweg, ligt een plek, die regelmatig bezaaid is met maïskorrels om everzwijnen te lokken. Of dat verantwoord is, laat ik in het midden. Wat wel zeker is, die plek bezit iets onweerstaanbaars, iets dat aantrekt.
Op een dag fietste Rudy er nietsvermoedend voorbij. Plots werd hij omringd door tientallen everzwijnen die uit het struikgewas opdoken. De grond trilde, snuiten snoven, en tussen het dreigende gegrom koos mijn broer wijselijk het hazenpad.
Toch liet het voorval ons niet los. Enkele dagen later keerden we terug, gewapend met een flinke dosis nieuwsgierigheid, een stoeltje en een vleugje overmoed. Tijdens het laatste zonlicht installeerden we ons, vastbesloten om de dieren in stilte te observeren.
In de verte verschenen de eerste silhouetten, forse lichamen die loom langs de bosweg scharrelden. Hun geknor mengde zich met het geritsel van de bladeren. Pas toen we beter keken, drong het tot ons door, onze zitplaatsen stonden pal tussen de uitgestrooide maïskorrels.
En toen gebeurde het. Een diep gerommel zwol aan vanuit het duister. Takken kraakten, bladeren trilden. Binnen enkele seconden stond een groep zeugen met hun biggen op amper een paar meter van ons. Rudy sprong recht, klapte in zijn handen en riep luid, in een poging hen op afstand te houden.
De spanning was te snijden. Adrenaline gierde door ons lijf. Even stonden mens en dier tegenover elkaar, nieuwsgierig, op hun hoede, elk moment klaar om te vluchten. De “rotte” everzwijnen vluchtte terug in het bos en wij bleven even zitten om te bekomen van alle emoties.
Aan de overkant van de weg volgde mijn partner Jeanine het tafereel vanaf een veiligere plek. Zij had zich wijselijk op afstand opgesteld.
Toen we uiteindelijk terugkeerden langs het pad, hoorden we links en rechts laag gegrom, vermoedelijk van de leidende zeugen, waakzaam, onzichtbaar tussen de bomen.
Toen pas drong het echt tot ons door.
We hadden hun wereld betreden, hun territorium, hun wildernis.
Tekst en fotografie : Koenraad De Mol.
Goed bezig 👌
Heel stilzitten is de boodschap bij everzwijnen… Als ze aanvallen om hun jongen te verdedigen ben je de klos.
Mooi tekst en beleving 👍
Natuurbeleving op de eerste rij.
Dat moet spannend geweest zijn. Gelukkig hebben ze jullie niet aangevallen. Een super belevenis!