Een extra dag nationaal park Monfragüe
Dag 10
We hebben besloten een tweede dag door te brengen in het Nationaal park om een beetje verder door te dringen tot de Rio Tietar, de stuwdam en het Hotel rural puerta de Monfraguë.
Opnieuw beleven we enkele schitterende uren aan de gierenrots waar de ene wervelende luchtshow na de andere volgt. We maken onderweg naar de rots kennis met een koppel Nederlanders die in Portugal wonen en onderweg zijn naar Nederland om hun kinderen te bezoeken. We zullen ze in de loop van de dag nog enkele keren ontmoeten.
De gieren aan de rots bieden terug een schitterend spektakel. De vliegshows zijn niet uit de lucht. Ook het klein grut is terug van de partij. Op droge tak komen achtereenvolgens een vink, putter en pimpelmees schitterend zingen. We mogen die kleurrijke, veel voorkomende zangvogeltjes alle eer gunnen qua kleur en strijdlust.
Bij een mirador – parking horen we een eigenaardig geratel. Het is een rode patrijs die op een muurtje ijverig aan het baltsen is.
Onderweg naar de rio tietar stoppen we aan de verschillende miradors waar hier en daar leuke kijkhutten zijn ingebouwd. Niet alleen in de Taag ( gierenrots ) staat het water op zijn maximum, ook in de tietar staat het water ongezien hoog. Er staat overal veel druk op de stuwdammen. Het is zo dat er zeer veel dammen openstaan om ongeziene hoeveelheden water te lozen om de druk te verminderen. Extremadura is ongezien groen en kleurrijk. De boeren zijn tevreden. De vraag is: hoelang zullen ze van het water kunnen profiteren gezien de klimaatverandering en de steeds extremere weerwisselingen.
Bij de miradors nesten van zwarte ooievaar ( 4-tal ). Drogende aalscholvers op een rots. Vermoedelijk het nest van een oehoe. En terug duikt de blauwe rotslijster op.
De nachtegaal is ook volop terug en laat af en toe zijn schallende zang horen. De cetti’s zanger laat ons af en toe schrikken..
Bijna aan het einde van de rit drinken we een koffie in het hotel rural puerto de Monfragüe.
Dit landelijke hotel in een soort motel stijl die heeft zijn naam niet gestolen . Het is echt ruraal en primitief. Op het eerste zicht lijken de kamers nostalgisch, maar in de reviews scoort het hotel niet goed. Vochtige muren, klamp beddengoed en dunne muurtjes waardoor het lawaai van de aangrenzende kamers goed hoorbaar is. Zo te zien geen aanrader, maar wel een mooi terras in een prachtig landschap.
We bezoeken het splinternieuwe bezoekerscentrum, gelegen naast de camping van Monfraguë. Het is gebouwd in 2018, heeft een overdekte parking. Het gebouw is bereikbaar via een wandelpad door een dehesa met oude steen- en kurkeiken. Hier en daar staan infopanelen die, vind ik persoonlijk, enkel in het Spaans opgesteld zijn en dat is voor ons onleesbaar. Het bezoekerscenrum is indrukwekkend met een grote inkomhal met, een beetje verloren in de hoek, een infobalie. De bediende spreekt wel een beetje Engels. In de inkomhal infoborden in, gelukkig twee talen. Maar de teleurstelling volgt als we de tentoonstellingshal binnengaan. Indrukwekkend mooi en zeer goed educatief uitgewerkt, maar op de panelen geen woord Engels meer te vinden. Voor een, door internationaal publiek bezochte site, een teleurstelling.
Misschien is er audio ter beschikking of info in het Engels, maar daar heeft de bediende geen gewag van gemaakt. Langs de andere kant, we hebben er ook niet naar gevraagd.
Toch al bij al indrukwekkend ( met Europees geld )
Fotografie : Koenraad De Mol
Tekst : Rudy De Mol
Rudy en Koen,
Terug met veel plezier jullie natuurbeleving ervaringen gelezen.
En genoten van de mooie foto’s!
En natuurlijk bij zo een verslag terug goesting om Extremadura terug te bezoeken.
Net als bij jullie zit de streek en de mensen in mijn hart 😘.
Groetjes