Uit de schaduw van het bos stapten ze tevoorschijn: de moeder en haar kalfjes. Voorzichtig, behoedzaam, alsof elke stap een geheim verraadde. Haar oren draaiden, haar ogen gleden onrustig over het veld. De kalfjes, enkele maanden oud, bleven nog dicht tegen haar flank gedrukt, onzeker maar vertrouwend op de veiligheid van haar nabijheid.
Toen de stilte bleef hangen en geen gevaar zich liet zien, ontspande haar houding langzaam. Met een speelse sprong nodigde ze haar jongen uit, en het open veld werd hun speelplaats. Ze holden achter elkaar aan, maakten bochten, daagden elkaar uit. Het was een tafereel vol lichtheid, alsof de wereld slechts uit spel en vreugde bestond.
Tot plots een geluid de lucht spleet. Kort, scherp, alsof het van diep uit het bos kwam. De moeder verstarde. Eén poot bleef zweven boven de aarde, haar lichaam gespannen als een boog. Haar oren draaiden, haar ogen priemden de duisternis in. De kalveren stonden stil, de adem ingehouden.
Toen, uit de schaduw, verscheen het antwoord op het raadsel: een jonge reebok stapte rustig naar voren. Zijn houding was kalm, zijn blik vredig. Even bleef hij staan, luisterend, alsof hij hun spel had gadegeslagen. De moeder ontspande langzaam, liet haar poot weer zakken. De kalfjes keken nieuwsgierig naar hun oudere broertje die ze nu herkenden aan zijn geur.
En zo hervatten ze hun spel, in een veld dat opnieuw voelde als een veilige wereld, de familie ree was weer voor eventjes herenigd.
