Heel toevallig fietste ik voorbij het Coyendanspark in Gent toen mijn oog viel op een aankondiging: binnenkort zou er iets bijzonders plaatsvinden. Nieuwsgierig zocht ik het later op en ontdekte dat NTGent, ter ere van de start van hun nieuwe seizoen, een openingsritueel zou organiseren. Dat wilden we absoluut meemaken.
En zo trokken we die avond naar het hart van de stad. Op het Sint-Baafsplein begon onze tocht. Iedereen kreeg er een kaartje waarop we woorden mochten neerschrijven, woorden voor een nieuw begin, maar ook die we symbolisch wilden loslaten in het vuur. Met ons kaartje op een tak gebonden en gedragen door kinderen wandelden we verder, richting Coyendanspark. Onderweg werden we verrast door de stemmen van zangeressen die ons pad opluisterden en de tocht iets magisch gaven.
In het park wachtte ons een intiem ritueel. Zang, stilte en uiteindelijk het aansteken van het verbindingsvuur brachten een gevoel van samenhorigheid. Het was een moment van bezinning, verbinding en mildheid, een warm tegengif tegen de vaak harde, onverdraagzame toon van de samenleving vandaag.
Het voelde alsof we een stukje vergeten traditie herontdekten: rituelen die mensen samenbrengen, die ruimte geven voor verstilling en verbondenheid. Een prachtig initiatief, en zonder twijfel iets dat naar meer smaakt.
