Deze morgen passeerde ik een dode populier waarop zwavelzwammen stonden te blinken in de zon.
Hun levendige gele en oranje tinten leken wel oplichtende vlammetjes, een contrast met het sombere hout waar ze op groeiden.
Ze worden ook wel”chicken of the woods” genoemd omdat deze zwammen, als ze jong zijn, eetbaar zijn en zelfs naar kip smaken.
Er is wel voorzichtigheid geboden!
Eet eerst een klein stukje want niet iedereen reageert goed op deze bijzondere delicatesse.
Terwijl ik de zwammen van dichterbij bekeek, viel mijn oog op een aantal kleine kevertjes die druk in de weer waren.
Na een korte zoektocht op mijn telefoon ontdekte ik dat het om het “boletenzwartlijfje” ging.
Deze beestjes, zo las ik, leggen hun larven in de zwammen en genieten zelf ook van hun voedingsrijke schuilplaats.
De “kip van het bos” bleek niet alleen door mensen gewaardeerd te worden, ook deze kleine bewoners hadden hun eigen culinaire voorkeur.
Terwijl ik dit alles observeerde, kan ik niet anders dan me verwonderen over de complexe verhoudingen in de natuur.
Elk element, van de zwavelzwammen tot de kevers, maakt deel uit van een groter geheel, een levend ecosysteem dat continu in beweging is.
De magie van de natuur blijft me verbazen, elke keer weer.
Het geeft me een gevoel van verbondenheid met alles om me heen en herinnert me eraan dat zelfs de kleinste wezens hun plek hebben in dit verhaal.
Tekst en fotografie : Koenraad De Mol.
