De “campo” rondom Abadia en bezoek aan Hervas.
Dag 3
Abadia is omgeven door bergen en ligt in de vallei van de rio Ambroz. Zoals de meeste dorpen in Extremadura die aan een rivier gelegen zijn is er een “piscina natural”. Om en rond de bedding van de rivier wordt er een “zwembassin” aangelegd waar de plaatselijke bevolking in de zomermaanden een koel bad kan nemen. Er is een enorm, zelden gezien hoog debiet in de rivier, gevolg van de hevige regens van de laatste weken en het smelten van de sneeuw. Momenteel is het nog niet het moment om een koele duik te nemen. Het water heeft een temperatuur van 6 graden denk ik.
Rond de “piscina natural” is er een infrastructuur in de vorm van een bar, speelplaats en picknick tafels.
We besluiten een wandeling te maken in de buurt van de rivier en de omliggende weiden en de dehesa. De vegetatie wordt met de dag kleurrijker, de kurk- en steeneiken beginnen stilaan te bloeien en het stuifmeel laat zich gelden in de vorm van een lichte allergie.
De blauwe lupine steekt er met kop en schouders boven uit.
Hier en daar zien we een vale gier zweven. De rode wouw cirkelt rond het dorp op zoek naar restjes of een dode kip.
Het is overal nat, we lopen in drassige weiden, zelfs de kleine beekjes zijn overvol. De witte waterranonkel siert met kleine witte bloempjes de oppervlakte van de poeltjes en de ondiepe delen van de bedding van de beekjes.
We wandelen door een zeer oud cultuurlandschap. De schors van de kurkeik wordt nog altijd geëxploiteerd voor de echte kurken voor de betere wijnen. De steeneiken leveren samen met de kurkeiken de eikels voor de varkens en de schapen die in de “dehesa” vrij rondlopen. Dit geeft het vlees een zeer specifieke smaak en de “jamon iberico bellota” kan naargelang de ouderdom en de behandeling prijzen halen tot wel 345 euro de kilo.
Verder werden en worden de eiken gesnoeid en geknot voor brandhout, takken van minder dan 35 cm. diameter mogen gesnoeid worden. Verder zijn de eiken beschermd, ze mogen alleen gerooid worden als ze afgestorven zijn. Hier en daar zien we zelfs herplantingen van eiken.
De oude eiken vormen op die manier een uniek biotoop van oude stammen en takken met veel holtes voor holenbroeders zoals de draaihals, spechten, hop, mezen enz.
Onderweg komen we aan een mooi poeltje vol waterranonkel waar verschillende kikkersoorten zitten te kwaken. De overvloed aan water is een meevaller voor de amfibieën en reptielen die niet met droogte geconfronteerd worden zoals de vorige jaren. Het ziet er naar uit dat ze paaimogelijkheden te over zullen hebben.
Rond het poeltje vliegt er een vluchtje watersnippen op. Ze zijn op trek, laten zich even horen en zetten zich een beetje verder neer.
In de namiddag zakken we af naar Hervas op zoek naar een PIN automaat. Ik moet nog een bedrag betalen voor “Casa Barlow “en via mijn nieuwe GSM kan ik niet overschrijven, dus op zoek naar cash wat zonder problemen verloopt in Hervas.
We besluiten een stukje te eten en komen tot de conclusie dat de restaurants hier pas om 13u30 de deuren openen. Voor ons Vlamingen een uur waarop de meeste restaurants al beginnen te denken om de middag service te stoppen.
Maar het was het het wachten waard, in NARDI eten we een lekkere Cabrito , geit stoofschotel, overheerlijk. Ik sluit af met een kaasschotel en Koen geniet van een lekkere flan.
Het restaurant staat in de Michelin gids. De prijzen zijn iets goedkoper dan in Vlaanderen.
We lopen ook even door de oude Joodse wijk met specifieke gevelbekleding met halfronde dakpannetjes tegen de muur gemetseld.
Terug een zonnige dag met temperaturen tot 20 ° C, af en toe een wolkje, maar zalig weer. Het is precies alsof we het besteld hebben.
Tekst : Rudy De Mol
Fotografie : Koenraad De Mol
Goed geschreven en goed samengevat.
Wij hebben nog steeds jamon iberico uit Hervas… in kleine verpakkingen en ze bewaren lang en blijven even lekker ! Vroeger hele jamon mee maar de kids zijn het huis uit…