De laatste ode aan de teunisbloem
Terwijl de wereld nog sliep en de nevels als sluiers over de velden lagen ging ik deze ochtend nog eens met de fiets op pad in de Damvallei. Op een bepaald moment kwam ik een
Als glas, zo broos en teer.
Fragiel hangend.Intens verlangendnaar de eerste stralen. Een streepje zon.De dag is nog prilmaar een beetje warmtemaakt een wereld van verschil.
Herinneringsklaproos.
Blaadjes zacht als zijde.Zo teer.Zo broos.De ranke stengel.Fier rechtopmaar buigzaam de wind trotserend.Even maar in bloei.Kort maar intens.Zo puur,met zoveel vuur.Zoals ze plots verscheen,gaat ze even snel weer ergens heen. Misschien wel naar een zieltje
Een veelbelovend begin.
Het landschap verschijnt,omhuld in een waas,waar nevels zich vleien. De stilte die zingt,onder takken,waar koele lucht ontspringt. Dan verschijnt ineens het licht.De ochtendzon roept.De dag is in zicht.
De prima ballerina van de natuur.
Terwijl ik met mijn fiets over een brugje reed nabij de ingang van het natuurgebied Bourgoyen-Ossemeersen, viel mijn oog op een grote zilverreiger iets verderop in de sloot. Ik plaatste mijn fiets aan de kant,
Elegante verbondenheid.
Zonder zorgen,zo licht en vrij.Niet denkend aan morgen,alleen jij en mij. Aanwezig in het nu,een moment zo puur.Dobberde je op het water,omringd door ontluikende natuur. In je ogen, een glinstering,helder en rond,zag ik de zon,die
Kip van het bos.
Deze morgen passeerde ik een dode populier waarop zwavelzwammen stonden te blinken in de zon. Hun levendige gele en oranje tinten leken wel oplichtende vlammetjes, een contrast met het sombere hout waar ze op groeiden.
Ode aan de vos.
Er was eens een moedervos, die leefde in de meersen van de rivier de Schelde. Ze had een nest vol speelse, jonge welpen en hield ervan om met haar kleintjes te ravotten en ze te
Grutto, grutto, grutto…
In de Kalkense meersen, waar de lucht gevuld is met de geur van vers gemaaid gras,staat de grutto op één van zijn favoriete paaltjes. Met zijn lange, donkere poten en lange snavel met oranje basis
Aalscholvers in harmonie.
Aan de boorden van de schelde zaten deze aalscholvers in een boom.De eerste vogel met zijn typische kenmerken van een gehaakte snavel en smaragdgroene ogen zat zich rustig te poetsen.Hij boog zijn lange nek en
