Schaduw, stilte en spel.
Uit de schaduw van het bos stapten ze tevoorschijn: de moeder en haar kalfjes. Voorzichtig, behoedzaam, alsof elke stap een geheim verraadde. Haar oren draaiden, haar ogen gleden onrustig over het veld. De kalfjes, enkele
De schoonheid van een vleugelritueel.
Aan de rand van het Donkmeer, waar het water stil glinsterde en de oever bijna volledig werd opgeslokt door groen, stond een kleine zilverreiger. Tussen de bladeren brak het zonlicht in zachte vlekken door, als
De avond dat de hemel vloeibaar goud schilderde.
Alsof de hemel die dag haar laatste penseelstreken had bewaard voor een grandioos slotakkoord. Boven Gent en Destelbergen ontvouwde zich gisterenavond een zonsondergang die met geen enkele andere te vergelijken viel. Het licht scheen niet
De visarend met tijd en boterhammen.
Iets meer dan een week geleden sijpelden de eerste geruchten binnen: de majestueuze visarend was opnieuw gezien rond de Donk in Berlare. Door omstandigheden kon ik toen niet meteen vertrekken, maar gisterenavond kreeg ik eindelijk
De betoverende wereld van de kraanvogels: tussen migratie en overwintering.
Tot een paar jaar geleden had ik nauwelijks een kraanvogel gezien of gehoord. Slechts één keer, diep in de Ardennen, trok een groepje van een twintigtal vogels toevallig voorbij. Ik hoorde al van ver hun
Zwerven in de oude bossen van de Argonne
Op een nazomerse dag dwaal ik door de oude bossen van de Argonne. De paden die zich hier slingeren, smal of breed, uitgesleten of bijna verdwenen, zijn stille getuigen van jarenlang menselijk gebruik. Eeuwenlang trokken
Mode op het water.
Daar dreef hij dan: de kuifeend, zelfverklaard topmodel van de vijver. Met zijn glanzende zwarte kuif die fier krulde alsof hij rechtstreeks uit een kapsalon was gewaggeld. “Ligt mijn kuif goed?” vroeg hij aan zijn
Het Schippershuis en de regenboog: pose nummer 742.
Het Schippershuizeke, dat kleine maar trotse gebouwtje aan het water, stond daar alweer als een oude filmster die geen genoeg kreeg van de camera. Ochtendgloren? Klik. Avondrood? Klik. Mist die zo dik is dat je
De kleur van vertraging.
De avond strijkt langzaam neer en ik vind mezelf opnieuw terug aan het water.De hemel kleurt mee met de vallende dag. Zachte tinten die in elkaar overvloeien, alsof de tijd zelf even vertraagt.Hier, op deze
Iedereen praat over Ricky, de ijsvogel die alles vangt.
Op een frisse ochtend in het Reinaertpark gebeurde er iets bijzonders. Terwijl de eenden nog ronddobberden en de meerkoeten rondstruinden, vloog er plots een blauwe flits door de lucht. De dieren keken verbaasd omhoog. “Wat
