De velduil jaagt als een geest uit de tijd.
Met elke vleugelslag, elegant en bevrijd.
Met scherpte in de ogen,
speurt hij in het gras.
Elke beweging,
elk geluid,
vangt hij in zijn pas.
Als de zon zakt
en de sterren stilaan ontwaken,
blijft hij speuren,
zonder enig geluid te maken.
Zo zweeft hij verder,
door het gouden licht
en is het telkens genieten,
van het unieke zicht.
Wow!!!