...is a joy forever.
Deze uitdrukking bekt toch beter in het Engels, vind ik.
Af en toe zal ik wel wat Engelse woorden verwerken in mijn blogberichten.
Ik hou nu éénmaal van de Britse taal.
En volgens de jeugd van tegenwoordig is dat zelfs “cool”.
Dus op dat gebied ben ik alvast mee. 😉
Maar waar ik eigenlijk wou over schrijven zijn knobbelzwanen.
Telkens ze op mijn weg komen, probeer ik een tijdje in hun aanwezigheid te verblijven.
Met hun mystieke schoonheid dobberen ze rond op het water en telkens opnieuw heb ik het gevoel dat er op één of andere manier contact is tussen ons.
Nooit hebben ze schrik of vliegen ze weg.
Dat intrigeert mij en doet me dan mijmeren en inspireren om deze connectie te verwoorden en om te zetten in poëzie.
Ik eindig dan graag mijn bericht met volgend gedicht.
Oog in oog met dit wezen.
Zo statig en puur.
Voel ik de betovering,
een moment van avontuur.
Met haar vleugels spreidt ze wijsheid en hoop.
Een boodschapper van liefde,
een bron in mijn levensloop.
Haar gratie overspoelt me, verlicht mijn geest.
Ik voel me verbonden, met alles wat is geweest.
Een diepgaande ontmoeting.
Een connectie die zal blijven.
In mijn hart zal de zwaan me voor altijd beklijven.
Zoals altijd heel mooi verwoord. En prachtige foto’s 😀😘