Eén voor één landen ze op de voedertafel, totdat ze plotseling allemaal wegvliegen in de struiken.
Dit scenario herhaalt zich telkens opnieuw.
Altijd alert, met één mus die tijdens het eten gevaar in de gaten houdt.
Die alertheid blijkt terecht wanneer er plotseling een sperwer van achteren opduikt en de spar in duikt waar de mussen samenkomen.
Er ontstaat paniek, maar de roofvogel slaagt er niet in om één vogel te grijpen.
Na een tijdje keert de rust terug en kunnen de mussen de verleiding van het voedsel niet weerstaan.
Urenlang kan ik naar hun gedrag kijken, en “muizenissen” vervagen en worden vervangen door “mussenissen”.
Af en toe slaag ik erin ze vast te leggen op beeld en dan realiseer ik me dat een “gewone” mus eigenlijk prachtig is, vooral het mannetje met zijn mooie tekeningen.
Nog een weetje.
Huismussen blijven hun gehele leven in de buurt van hun nest en gaan er nooit meer dan 200 meters van weg.
Mooi artikel van de gewone mooie mus. ❤️